Wyznaczanie szerokości pasa i filara ochronnego kopalni odkrywkowej od cieków według normy PN-G-02100:1996
08.02.2017 | j.sz.
 |
W warunkach polskich kopaliny pospolite takie jak piaski, żwiry i pospółki najczęściej należą do złóż powstałych wskutek działalności cieków i co oczywiste znajdują się w ich pobliżu. Eksploatacja odkrywkowa złóż położonych obok cieków doznaje czesto ograniczeń w postaci konieczności zachowania filara i pasa ochronnego od koryta cieku.
Filar ochronny i pas ochronny to dwa różne pojęcia. Pas ochronny może stanowić część filara ochronnego.
Ogólnie przyjmuje się, że pas ochronny w górnictwie jest to ta cześć złoża lub terenu, którą pozostawia się bez eksploatacji z uwagi na ochronę obiektów powierzchniowych i podziemnych.
Filary ochronne z kolei to przestrzeń ustanawiana w złożu dla zabezpieczenia obiektów w na powierzchni terenu przed nadmiernymi skutkami wybierania złoża.
Czy 50 metrów od koryta cieku wystarczy?
Dość często inwestorzy traktują 50 metrową odległość od stref zalewu wód Q10% danego cieku, jako niezmienną wytyczną, wyznaczając granice pola eksploatacji kruszyw właśnie w takiej odległości od granic strefy Q10%.